Zapraszamy do lektury kolejnej części artykułu „Przegląd metod usuwania tatuaży”. Tym razem przyjrzymy się metodom kwasowym, barwnikowym i krioterapii.

Kwasy i inne metody kosmetyczne

Usuwanie tatuaży za  pomocą słabych kwasów, jest najmniej  produktywną metodą,  ponieważ próba pozbycia się tatuażu  w  ten sposób doprowadzi jedynie do powstania blizny na  wzorze tatuażu. Skaryfikacje wykonuje się  między innymi poprzez wypalanie, odmrażanie, a także wycinanie i usuwanie skóry. Z powstałej blizny tworzy się wzór, którego  nie można już usunąć ani zmienić.  peeling chemiczny

Złuszczanie chemiczne, chemiczna eksfoliacja, jest zabiegiem kosmetycznym lub medycznym, w  zależności  od zastosowanej substancji chemicznej i jej stężenia. Peelingi na bazie kwasów były pierwotnie używane w leczeniu różnych chorób skóry. Okazały się bardzo skuteczne  w wybielaniu i usuwaniu najbardziej agresywnych tatuaży.

Peelingiem chemicznym można więc usunąć tatuaż, ale  proces będzie trwał kilka miesięcy. Zabieg ten ma na celu  odświeżenie wyglądu skóry poprzez odnowę naskórka,  wybielenie i redukcję przebarwień. Po nałożeniu związku chemicznego na wybrany obszar skóry substancje te  przenikają w jej głąb, dochodzi do utraty połączeń między  komórkami warstw naskórka i do ich złuszczania. Związki  o właściwościach złuszczających to między innymi: kwasy owocowe (AHA  kwasy alfahydroksylowe), kwasy octowe,  kwas trójchlorooctowy TCA, kwas migdałowy, pirogronowy, salicylowy, kwas glikolowy bądź mieszanki kwasów.

Dodatkowo, w preparatach mogą znajdować się substancje  wspomagające, mające właściwości bakteriobójcze, wybielające, zmniejszające wydzielanie łoju czy stymulujące  regenerację naskórka. Doboru preparatu dokonuje lekarz  po dokładnym zbadaniu skóry, struktury barwnika i po  analizie oczekiwań pacjenta. Po serii peelingów chemicznych dochodzi do likwidacji tatuażu, przy jednoczesnym  odnowieniu naskórka oraz skóry. Im głębszy jest peeling,  tym większe ryzyko wystąpienia skutków ubocznych, takich jak przebarwienia, blizny, zakażenia.

Krem zmiękczający barwnik

Zabieg polega na wprowadzeniu pod skórę za pomocą mikrostrzykawki specjalnego kremu, który zmiękcza barwnik i umożliwia zainicjowanie przez układ odpornościowy procesów gojenia. Substancje zawarte w kremie wiążą

się z  tuszem, który wychodzi na powierzchnię skóry  wraz z kremem. Po upływie od kilku dni do kilku tygodni w miejscach poddanych zabiegowi tworzy się strupek, który następnie odpada. Metoda  ta charakteryzuje się  wysoką skutecznością,  a  ryzyko powstawania  przebarwień lub blizn  jest bardzo niskie. Kremy do usuwania tatuaży  zawierają jeden z dwóch składników: Hhydrochinon (hydroquinone) lub kwas salicylowy. Hydrochinon należy do grupy fenoli, a w wyższych stężeniach fenole stosuje się  do głębokich peelingów chemicznych, wnikając głęboko w skórę dają efekt złuszczający.

Krioterapia

W literaturze fachowej opisywane są próby usuwania tatuaży za pomocą krioterapii (wymrażania ciekłym azotem). Za pomocą niskiej temperatury niszczone są struktury tkankowe (u wylotu dyszy jest temperatura –60°C ).

Leczenie takie wymaga wielu zabiegów w sesjach, efekty  nie są satysfakcjonujące, stąd też metoda nie znalazła  szerszego zastosowania.

Podsumowanie

Istnieje wiele metod usuwania tatuaży, jednak nie jest  możliwe ich usunięcie bez pozostawienia trwałego śladu  na skórze. Rozwój nauki przyczynił się do postępu w technice, dzięki czemu nowe metody są coraz doskonalsze.

Najpopularniejszą i najbardziej dostępną metodą jest  zastosowanie promieniowania laserowego. Można też likwidować tatuaż metodą koagulacji, peelingu oraz operacyjnie. W żadnym przypadku nie powinno podejmować  się prób usunięcia go w warunkach domowych. W związku z trudnościami związanymi z usunięciem  trwałego tatuażu, zaleca się inne formy ozdabiania ciała, takie jak biotatuaż (znika po 35 latach, złuszczając  się wraz z naskórkiem), mendhi (czynnikiem barwiącym jest henna, utrzymuje się do miesiąca), bodypainting (malowanie farbkami do ciała, zmywalne w każdej chwili),  naklejane kryształki (najczęściej w postaci naszyjników na 45 dni) oraz kalkomania (trwała przez kilka dni, ale możliwością usunięcia w dowolnym momencie).

Barbara Daniszewska

Klinika Rehabilitacji Medycznej

Uniwersytet Medyczny w Łodzi

Artykuł ukazała się na łamach czasopisma Kosmetologia Estetyczna